Nu ruiterfitheid steeds meer onderkend wordt als een belangrijk onderdeel van de training, heb ik mijn eigen ervaringen en het bewuste begin van de training op papier gezet. Na een ongeluk met omslaan van de wagen tijdens het mennen in 2001, hield ik heel lang en veel last van mijn rug, met name onderin.
Onder begeleiding van verschillende fysio’s heb ik een heel arsenaal aan oefeningen geleerd die ik trouw doe. Zo leerde ik dat bij rugklachten het ook belangrijk is om alle spieren die aanhechten op je rug, bijvoorbeeld schouder- en bilspieren ook mee te trainen. Deze zijn minstens zo belangrijk om te trainen. Daarnaast deed ik in de sportschool vaak cardio- en krachttraining.
De rugklachten werden minder, maar er kwamen schouderklachten bij. Mijn houding achter de computer is nogal beroerd en ik zit te vaak in verkrampte houdingen. Naast wat extra oefeningen om ook die schouder- en nekspieren belastbaarder te maken, moest ik me meer bewust worden van mijn houding achter een bureau en hier vervolgens op tijd wat aan doen ;). Dit blijkt makkelijker gezegd dan gedaan, ik heb er nog steeds moeite mee en betrap me er regelmatig op dat ik al een half uur mijn ene schouder raar opgetrokken heb om bij het toetsenbord te kunnen dat halverwege mijn bureau staat… Work in progress dus!
Tijdens het paardrijden liep en loop ik ook tegen die verkramping of het vastzetten van schouder of heupen aan. Tel daar je eigen scheefheid en die van je paard bij op en problemen gegarandeerd. Hoe wil je immers een volte linksom rijden als je binnenheup naar voren en buiten draait en je rechterbeen ineens je binnenbeen is? Knap paard dat naar rechts buigt en nog linkerstelling kan aannemen. Gelukkig weet ik inmiddels dat dit een tweeledig probleem is. Janine maakt haar rechterkant moeilijk lang en ik eigenlijk ook. We versterken elkaar dus enorm op zo’n volte linksom.
Met de fitheid zit het wel aardig goed tegenwoordig. In november 2012 fietste ik praktisch elke dag 30 km, mestte ik twee uur stallen uit, sleepte met hooi en trainde Janine daarnaast ook nog. Een half uur met de ConCord leader en grondwerk. Zo’n vijf uur intensieve beweging per dag kwam ik totaal op. Daarnaast deed ik nog wat romp- en core activating oefeningen voor ik op de fiets stapte om blessures te voorkomen. Sterk en fit was ik dus al, nu nog ontspanning, losheid erin en scheefheid eruit!
Met mijn huidige fysiotherapeut heb ik het al heel vaak gehad over specifieke oefeningen die ik thuis kan doen om het ‘kantelen’ van het bekken te voorkomen. De rechterkant van mijn bekken ‘kantelt’ soms naar voren. Het is een minimaal verschil maar wel duidelijk te zien (voor een fysio dan) en te voelen. Alle spieren die aanhechten op het bekken staan ook ineens op andere spanning. Hoe en waarom dit precies gebeurt is lastig te zeggen, maar met het doen van bepaalde oefeningen kan ik er een hoop zelf aan doen.
Met name het zelf kantelen van je bekken als je zit op de fysiobal (ook wel fitbal of swiss ball) en het van links naar rechts ‘rollen’ op de bal. Het ziet er misschien niet allercharmantst uit, maar who cares als je daardoor geen klachten meer hebt. Scheelt dat ik een bal thuis heb ;).
Eind maart begon ik heel fanatiek met de oefeningen op de bal en gaf er een op den duur wat meer een zumbadraai aan 😀 Leuk zonnig muziekje erbij en draaien maar op die bal. In eerste instantie had ik bedacht dat door het draaien van cirkels al zittend op de bal, het verschil tussen de cirkels linksom en de paaseieren met hoeken hier en daar rechtsom zou kunnen verkleinen en dus symmetrischer en losser worden in de heup. Little did I know dat mijn buikspieren ook ineens ontwaakten en het verschil tussen een picture perfect bikini buik en de mijne steeds kleiner wordt!
Naast de neiging om alvast een vakantie te boeken naar een zonnig oord om mijn nieuw verworven buikspieren te showen, bleek het ook al zijn vruchten af te werpen tijdens het rijden. Ik kan nu makkelijker mijn rechterbeen lang maken. Daar zat eerder weinig beweging in doordat vaak mijn bekken iets naar voren stond. Ook het draaien van mijn bovenlichaam ging makkelijker. En nu zowel Janine als ik wat rechter en losser waren, leverde het stretchen van onze collectieve strakkere spieren rechts minder problemen op, op de volte linksom.
Nu ik ook meer controle had over bekken en zitbeenknobbels, kan ik ook preciezer ‘sturen’ in de zijgangen. Iets waarvan ik er nu pas achterkwam dat Janine er zo goed op reageerde. Kun je nagaan wat een verschil het maakt als je wat losser bent in je heupen en niet alle spieren strak gespannen staan!
Niet alleen mijn buikspieren maar ook mijn rugspieren werden sterker. Vorig jaar had ik na een cross gereden te hebben, kwam ik afgepeigerd over de finish en had ik de dagen erna flinke spierpijn in mijn onderrug. Not anymore! De cross die we (na een maand op de bal getraind te hebben) simpel uitreden, geen centje pijn of vermoeidheid! Ik denk dat mijn enthousiasme inmiddels wel overgekomen is 😉 en ik kan het echt iedereen aanraden.
Om een lang verhaal net iets korter te maken, ik ben heel blij dat ik de stap gezet heb en de tijd heb geïnvesteerd in mijn eigen training. Die blijkt minstens zo waardevol te zijn als het traject waar ik met Janine eind vorig jaar mee ben begonnen. Natuurlijk kost het even wat meer tijd, maar de voordelen die je ermee behaalt zijn ook heel wat waard.
