Op 13 juli ben ik met mijn instructrice Monique de Rijk van Atletische Rijkunst met een lesdag. Ik had Monique al een tijd geleden gevraagd of ik eens een mee mocht om wat meer paarden te zien en van haar te leren. Na haar clinic 22 juni in Vinkega (superleerzame middag!) hebben we nog weer even bijgekletst en via de mail afgesproken welke dag ik mee zou gaan.
Wat ik van tevoren me als leerdoelen had voorgesteld:
- Variatie in beweging van verschillende paarden zien,
- en hier meer oog voor ontwikkelen.
- Beter leren kijken naar het paard in beweging,
- dit kunnen analyseren.
- Welke oefening kun je waar voor in zetten
- en wanneer doe je dit
- Didactische vaardigheden om iets over te brengen naar de ruiter.
Ik verwacht niet dit in één dag te leren natuurlijk, maar ik stel graag ambitieuze doelen als het om leren gaat :D. Voor de zekerheid had ik kladblokken en mijn camera meegenomen, maar over het algemeen leer ik het beste door me te focussen op zie en hoor zonder te schrijven. Dus ik heb geluisterd en meegekeken en ben helemaal vergeten om foto’s te maken 😉
De lescombinaties waren heel verschillend en hadden toch ook juist veel dingen gemeen. Bij allemaal kwam naar voren dat ze graag leerden en echt hart voor hun paard voor hadden. Geen ja maar, maar ‘hoe kan ik dit oplossen’. Erg verfrissend en het past helemaal bij Monique d’r manier van lesgeven. Het viel me ook op hoe braaf en rustig alle paarden waren, zo fijn om te zien!
De meest gebruikte oefeningen waren:
- werken aan de hand, stelling op de volte en hoefslag en toewerkend naar schouderbinnenwaarts,
- zijdelings stretchen van de lange rugspier (ook één van mijn favorieten voor Janine) onder het zadel en
- aan de longe toe werken naar een losse rug, een mooie verbinding en de juiste stelling en buiging.
Het werken aan de hand vergt zeker de eerste tijd veel concentratie van zowel jou als je paard. Je positie is anders als anders en daar moet je aan wennen. Uiteindelijk leren paarden aardig snel wat de bedoeling is en werken ze graag mee. Als de stelling en buiging op de volte goed is en je ook op de hoefslag al mooie constante stelling kunt vragen is schoudervoor/binnenwaarts de volgende stap.
Voor ons scheelde het dat Janine de oefening onder het zadel al lang kent. Dat ging bijna direct al goed, maar als je paard het nog helemaal moet leren is het wel wat moeilijker. Nu moet je ook gaan kijken naar de beenzetting namelijk, en de stelling af en toe in de gaten houden. Dan is het fijn dat Monique je kan vertellen wat er gebeurt en wat je eraan kunt doen.
Over het zijdelings stretchen ben ik echt superenthousiast! Ik heb de oefening eind april voor het eerst gereden toen ik zelf les had. Wat je doet is in theorie heel simpel; je vraagt stelling naar beide kanten op dezelfde hand. Dus als je op de rechterhand rijdt, vraag je zowel binnen- als buitenstelling. Dit doe je om de lange rugspier, die loopt grofweg van bekken tot schouders, voorzichtig te stretchen waarbij je verder zorgt dat je paard in balans blijft en niet op één van beide schouders ‘valt’.
De eerste paar rondjes voelde ik me echt een kluns, wat het ging niet bepaald soepeltjes. Ik was ook wel een beetje sceptisch, maar na een kwartier stelling wisselen op beide handen viel het kwartje. Janine begon los te laten en ik ook. We gingen ineens soepel door de baan en ik kon steeds vrij snel omstellen. Dit doe je namelijk op het moment dat het paard loslaat en de juiste stelling heeft, dan richt je je op de andere kant. Soms, als je zoals wij met de ‘lastige’ kant begint dan kan dat soms best even duren. Die lastige kant is namelijk de holle kant, de spieren zijn korter en door stelling naar de andere kant te vragen, moet je paard zijn korte spieren oprekken. Hoe losser je paard wordt, hoe sneller je dus van stelling kunt wisselen.
Het werken aan de longe vond ik ook heel interessant om te zien. Ik was verbaasd dat je gewoon aan een enkele longe je paard de bovenlijn lang kunt laten maken met tegelijkertijd een goede aanspanning van de buikspieren en de juiste stelling en buiging. Het is wel een proces en het kost veel geduld en ook inzicht om zover te komen. Je moet namelijk op het juiste moment kunnen ‘vragen’ en weer kunnen ontspannen in het contact dat je vraagt met de longe.
Ik had zelf als laatste les op de dag en we zijn begonnen met het longeren. In stap kan Janine al mooie stukjes ontspanning laten zien. Meestal is daar in draf weinig meer van te zien en gaat haar hoofd omhoog en draait ze haar hoofd naar buiten om de spieren aan de buitenzijde niet op te hoeven rekken. Of ik nou die dag zoveel bijgeleerd had dat ik er meer inzicht in heb of dat Janine alle eer toekomt, dat zal ik nooit weten, maar zelfs in draf kreeg ik haar korte stukjes lang en laag in de ontspanning!
Om verder te werken naar correcte stelling moeten we hiermee gaan oefenen in stap waarbij ik meeloop en stelling vraag en steeds op iets grotere afstand van haar ga lopen. Op deze manier kan ik haar dan de hulp leren voor het stelling vragen aan de longe. Voorlopig is dat nog ver te zoeken, maar we trainen stug door tot we soepel zijn :D.
Met betrekking tot mijn leerdoelen heb ik ook aardig wat opgestoken. De paarden die ik heb gezien waren heel verschillend in bouw, opleidingsfase en achtergrond. Hoe meer paarden je ziet, hoe beter je een link kunt leggen tussen o.a. bouw en beweging. Zonder scheel te worden, lukt het me nu al veel sneller om te zien of een paard over z’n voorafdruk heen stapt met de achterbenen, of er benen buiten de massa geplaatst worden en of er op één schouder meer gewicht komt. Spanning en ontspanning kan ik ook al beter herkennen. Hoe veel ik ook leer uit boeken en op internet, in het ‘echt’ leer je toch makkelijker denk ik.
Al met al een ontzettend leerzame dag, alle lof voor Monique. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen blij zijn als ze haar ‘gevonden’ hebben!
